رادیو نفتی دیده بودید

بدى‏ ها را با خوبى پاسخ بده

وَ لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمیمٌ ( فصلت - ۳۴ )

هرگز نیکی و بدی یکسان نیست بدی را با نیکی دفع کن ، 

ناگاه ( خواهی دید ) همان کس که میان تو و او دشمنی است ، 

گویی دوستی گرم و صمیمی است!

در برابر کسانى که مردم را به خدا دعوت مى ‏کنند افراد بى تفاوت و نااهل و بدرفتارى پیدا مى ‏شوند که اگر مبلّغ دین، با اخلاق خوش و سعه‏ ى صدر با آنان برخورد نکند توفیقى حاصل نمى‏ شود.

 این آیه سفارش مى ‏کند که بدى‏ ها را با خوبى پاسخ بده و اهل انتقام نباش؛ همان گونه که در دعاى مکارم الاخلاق، امام زین العابدین علیه السلام از خداوند مى‏ خواهد که به او توفیق دهد که در برابر غیبت مردم از او، نیکى مردم را بگوید و از بدى آنان بگذرد و هر کس با او قطع رابطه کرد با او معاشرت کند. 

بارها در سیره ‏ى پیامبر اکرم و اهل بیت معصوم آن حضرت نمونه‏ هایى از این برخوردها را مى‏ خوانیم که سرسخت‏ترین مخالفان را به طرفدار آنان تبدیل کرده است.

مردم چند دسته ‏اند:

کسى که دوست خود را حفظ مى‏ کند.

کسى که دوست خود را نسبت به خود بى تفاوت مى ‏کند.

کسى که دوست خود را به دشمن تبدیل مى ‏کند.

کسى که دشمن را به دوست تبدیل مى‏ کند.

@yekaye

زینت زندگی دنیا چیست؟

الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلاً (کهف _ ۴۶ )

مال و فرزندان، زینت زندگى دنیایند و کارهاى ماندگار شایسته، نزد پروردگارت پاداشى بهتر دارند و امید داشتن به آنها نیکوتر است.

در روایات، براى «الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ» نمونه‏ هایى همچون، نمازهاى پنجگانه، (تفسیر برهان)  ذکر خدا (بحار، ج ۷۴، ص ۱۰۸) و محبّت اهل بیت (علیهم السلام) بیان شده است، (تفسیرنور الثقلین) ولى اینها مصادیقى است که مفاهیم قرآن را مخصوص به خود نمى ‏سازد.

همه‏ ی نعمت‏هاى مادّى، زینت دنیا هستند، ولى مال و فرزند جلوه‏ ى بیشترى دارد و به همین دلیل نام این دو از میان نعمت‏ هاى بى‏ شمار الهى مطرح شده است. و چون غالباً پسران نیروى فعّال اقتصادى هستند،( نه دختران)، لذا در کنار «مال»، «بنون» آمده است، نه «بنات». «الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا»

با تاملی در آیات می توان دریافت که :

۱- جلوه‏ ى مال و فرزند تنها در دنیاست، در آخرت، ثروت و فرزند، سودى نمى‏ بخشد. «زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا»

۲-آنان که امکانات مادى دارند مغرور نشوند. آنان هم که ندارند، مأیوس نباشند. «الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ ... وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ»

۳- مال و فرزند، ماندگار نیست، به چیزى بیندیشیم و دل ببندیم که باقى است. «الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ»

۴- در پیشگاه خداوند، هیچ عمل صالحى محو نمى ‏شود و پاداش‏ها تضمین شده است. «وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً»

۵ - ارزش کارهاى نیک را همه نمى ‏دانند. بیشتر مردم خیر و ارزش را در کامیابى‏ هاى مادّى مى‏ پندارند. «خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ»

۶- پاداش و کیفر، لازمه‏ ى تربیت و از شئون ربوبیّت است. «عِنْدَ رَبِّکَ»

۷- تنها به پاداش فکر نکنیم، به آینده‏ ى پایدار هم بیندیشیم. «خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلًا»

۸- در ارشاد و تربیت، از آرزوها و امیدهاى مردم استفاده کنیم. «خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلًا»

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم

همه توحید تو گویم که به توحید سزایی

تو زن و جفت نداری تو خور و خفت نداری

احد بی زن و جفتی ملک کامروایی

نه نیازت به ولادت نه به فرزندت حاجت

تو جلیل الجبروتی تو نصیر الامرایی

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی

تو نمایندهٔ فضلی تو سزاوار ثنایی

بری از رنج و گدازی بری از درد و نیازی

بری از بیم و امیدی بری از چون و چرایی

بری از خوردن و خفتن بری از شرک و شبیهی

بری از صورت و رنگی بری از عیب و خطایی

نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی

نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی

نبد این خلق و تو بودی نبود خلق و تو باشی

نه بجنبی نه بگردی نه بکاهی نه فزایی

همه عزی و جلالی همه علمی و یقینی

همه نوری و سروری همه جودی و جزایی

همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی

همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی

احد لیس کمثله صمد لیس له ضد

لمن الملک تو گویی که مر آن را تو سزایی

لب و دندان سنایی همه توحید تو گوید

مگر از آتش دوزخ بودش روی رهایی

« سنایی غزنوی »

آنچه از رنج و مصائب به شما می رسد

وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثیرٍ ( شوری - ۳۰ )

و آنچه از رنج و مصائب به شما می رسد همه از دست ( اعمال زشت ) خود شماست در صورتی که خدا بسیاری از اعمال بد را عفو می کند.

به طور کلی بلاء و مصیبت و رنج به سه بخش تقسیم می شود:

۱ - بلاء و مصیبت به هدف آزمایش و امتحان: برخی از بلاها و مصیبت ها برای آزمون انسان است تا صبر و استقامت و شکیبایی او به منصه ظهور گذاشته شود. 

خداوند در قرآن کریم می فرماید: A}«ما کانَ اللّهُ لِیَذَرَ الْمُوءْمِنِینَ عَلى ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتّى یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ»{A؛ «خدا بر آن نیست که شما مؤمنان را بدین حال که اکنون دارید رها کند (بلکه می آزماید) تا ناپاک را از پاک جدا سازد». V} (آل عمران، آیه 179).

امید بخش ترین آیه براى گناه کاران

قُل یا عِبادیَ الَّذینَ اَسرَفُوا عَلی اَنفُسِهِم لا تَقنَطوُا مِن رَحمَةِ الله اِنَّ اللهَ یَغفِرُ الذُّنوُبَ جَمیعاً اَنَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحیمُ . ( زمر - ۵۳ )

بگو: اى بندگان من که بر خویشتن گزافکارى کرده‏ اید- در گناهان از حد گذشته ‏اید و به خود ستم کرده ‏اید- از بخشایش خداى نومید مباشید، که همانا خداوند همه گناهان را مى ‏آمرزد، که اوست آمرزگار و مهربان.

خداى متعال در آیه ۵۳ سوره «زمر» با لحنى آکنده از نهایت لطف و محبت، آغوش رحمتش را به روى همگان باز کرده و فرمان عفو همه گنهکاران را صادر نموده، مى فرماید: «به آنها بگو اى بندگان من که بر خودتان اسراف و ستم کرده اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مى بخشد که او بخشنده و مهربان است» (قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیم).

کفشهای خود را درآور!

« سلطان پابرهنه »

سلطان سلیمان، که از سلاطین عثمانی بوده است، روزی قصد زیارت مرقد مطهّر حضرت علی (علیه السلام) را در نجف کرد. نزدیکی حرم از اسب پایین آمد تا به احترام حضرت امیر (علیه السلام) تا حرم پیاده رود.

یکی از همراهان او که از دیدن این صحنه به شگفت آمده بود بر سلطان خرده گرفت که شما شأن خود را با این عمل پایین آوردید و سلطان در پاسخ گفت:

«  احترام امیر المؤمنین (علیه السلام) بر من واجب است. »

قاضی قانع نشد و اصرار کرد تا به قرآن تفأل زده شود. سلطان نیز چنین کرد و این آیه در اول صفحه ظاهر شد: 

«فاخلع نعلیک إنک بالواد المقدس طوی؛ 

کفشهای خود را درآور !  چرا که در مکان مقدسی هستی».

( سوره طه -  آیه ۱۲ )

ﻋﺎﻗﺒﺖ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﻣﻐﺮﺏ ﻣﺤﻮ ﻣﺸﺮﻕ ﻣﯿﺸﻮﺩ.

.

بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ وَمَا أَنَاْ عَلَیْکُم بِحَفِیظ ( هود - ۸۶ )

ﻋﺎﻗﺒﺖ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﻣﻐﺮﺏ ﻣﺤﻮ ﻣﺸﺮﻕ ﻣﯿﺸﻮﺩ.

ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻏﺮﺑﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﻝ ﻧﯿﺰ، ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ .

ﺷﺮﻁ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﻭ ﺩﻭﺭ،

ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﺣﺎﮐﻢ ﮐﻞ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ.

ﻫﻢ، ﺯﻣﺎﻥ ﺳﻬﻤﯿﻪ ﯼ ﺩﻝ ﻫﺎﯼ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻭﺻﺒﻮﺭ،

ﻫﻢ، ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺭﺛﯿﻪ ﯼ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻻﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .

ﻗﻠﺐ ﻫﺮ ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﺎﻓﺪ، ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺍﺳﺖ.

ﻫﺮ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﻏﻨﭽﻪ ﺯﺩ، ﻧﺎﻣﺶ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﻬﻤﯽ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.

ﺑﺎﻋﺪﺍﻟﺖ، ﺧﺎﮎ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺧﻼﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .

ﻋﻘﻞ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،

ﻋﺸﻖ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ، ﯾﮏ ﻧﻮﻋﯽ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .

ﻋﻘﻞ ﺍﮔﺮ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ ﺟﻨﻮﻥ ﺷﺪ، ﻋﯿﺐ ﻧﯿﺴﺖ.

ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﯽ ﻋﺸﻖ ﻫﻢ، ﻫﻤﺮﻧﮓ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ.

ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ، ﻣﻮﺳﻢ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎﺳﺖ

ﻓﺼﻞ ﻓﺮﺩﺍ، ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺸﻒ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .

ﺩﺳﺖ ﮐﻢ، ﯾﮏ ﺫﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺏ ﻭﺗﺐ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ!

ﻻﺍﻗﻞ، ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﮕﻮ، ﮐﯽ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟

ﻣﯿﺮﺳﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺷﺮﻁ ﻋﺎﺷﻘﯽ، ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﯽ ﺍﺳﺖ.

ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﺮﺩﻝ ﻓﻘﻂ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻋﺎﺷﻖ می شوﺩ !

خلیل ذکاوت

شجره طیبه

أَلَم تَرَ کَیفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصلُها ثابِتٌ وَفَرعُها فِی السَّماءِ ( ابراهیم - ۲۴ )

آیا ندیدی چگونه خداوند «کلمه طیبه» (و گفتار پاکیزه) را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرده که ریشه آن (در زمین) ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟!

در روایات اسلامی پیامبر و اهل‎ بیت آن حضرت ـ علیهم السّلام ـ از مصادیق روشن «شجرة طیبه»‌دانسته شده اند؛ چنان که امام صادق ـ علیه السّلام ـ می فرماید:

 «پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ ریشة این درخت است و امیر مؤمنان حضرت علی ـ علیه السّلام ـ شاخة آن و امامان که از ذریة آنها هستند شاخه های کوچک تر و علم امامان ـ علیهم السّلام ـ میوة این درخت می باشد، و پیروان با ایمان آنها برگهای این درختند.»

سید محمد حسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران،‌دارالکتب الاسلامیة، چاپ سوم، ۱۳۷۹ ق، ج ۱۲، ص۵۱– ۶۲.

مثلهای قرآن

" یک آیه "

وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ( زمر - ۲۷ )

و در این قرآن مثل های گوناگون براى مردم آوردیم ، باشد که آنان پند و عبرت گیرند.

@YekAye