محبت امام حسین (ع)

کسی که می‌خواهد توحیدی باشد، ابتدا باید حسینی شود. چون اصل توحید، در باطن محبت امام حسین (ع) پیدا خواهد شد.

سعی کنید تا پایتان را از کشتی حضرت سیدالشهدا (ع) بیرون نگذارید؛ و دائماً به امری از امور دستگاه امام حسین (ع) مشغول باشید. آشپزی، چای دادن، سینه‌زدن، کفش جفت کردن و ... تا به واسطه‌ آن، از همه شیعیان دستگیری شود. والا حساب و کتاب آن طرف، دقیق‌تر از این حرفاست.

تمام این عزاداری‌ها، مجالس و روضه‌ها برای این است که فاسق و فاجر و مؤمن، همگی بر سر سفره‌ احسان سیدالشهدا (ع) نورانی شده و مورد مرحمت حضرت باری تعالی قرار گیرند.

احیای مجالس اهل بیت (ع) و یاد آنها، علاوه بر اینکه ذائقه‌ مؤمنین را شیرین می‌کند، عبادت نیز به شمار آمده و عاقبت به محفل انس و الفت بین مومنین نیز تبدیل می‌شود. خود من، هر چه را که در این عالم دیده‌ام، یک گره کوری دارد که بازشدنی نیست، غیر از روضه امام حسین (ع).

گزیده ای از کتاب "رند عالم سوز" سرگذشت مرحوم کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی ملقب به «کل احمد آقا» از پیرغلامان حسینی و از سالکان طریق الهی

قرآن خواندن سر امام حسین علیه السلام

قرآن خواندن سر مقدس امام حسین (علیه السلام) از معجزات روشن آن حضرت به شمار می رود. در آخرین لحظات که سپاه دشمن بر امام حسین یورش بردند توسط سنان ابن انس سر امام از تن ایشان جدا شد و سر حضرت توسط خولی به نزد ابن زیاد در کوفه برده شد. 

بعد از چند روزی که سرهای شهدای کربلا به همراه کاروان اسرا در کوفه بود عبید الله دستور داد که اسرا و سرهای شهدا را به همراهی 500 نفر نیرو به شام به نزد یزید ابن معاویه بفرستند.؛ در حالیکه سرهای شهدا در میان تمام کوچه ها و قبیله های کوفه بگردانند.

زید ابن ارقم روایت کرده است که من در آن روزی که سرهای شهدای کربلا را در میان کوچه ها بر روی نیزه ها حمل می کردند، در میان غرفه ای نشسته بودم که سر بریده امام حسین علیه السلام را که بر فراز یک نیزه جا داشت از برابرم گذشت و در آن هنگام شنیدم که سر حسین بن علی علیه السلام آیه ای از سوره ی کهف را تلاوت می کرد: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً (کهف، آیه 9) : آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟!

شعر مرحوم آقاسی درباره کربلا

کربلا گفتم کران را گوش نیست 

                                 ورنه از غم بلبلى خاموش نیست‏ 

بلبلان چهچهه ز ماتم مى‏ زنند    

                                 روز و شب از کربلا دم مى‏ زنند

هر نظر بر غنچه‏ اى تر مى‏ کنند    

                               یادى از غوغاى اصغر مى‏ کنند

گفت بابا بى ‏برادر مانده ‏اى؟      

                                بى ‏کس و بى‏یار و یاور مانده‏ اى؟

گر تو تنهایى بگو من کیستم     

                               اصغرم اما نه، اصغر نیستم‏ 

خیز و اسماعیل را آماده کن    

                              سجده‏ ى شکرى بر این سجاده کن‏

 اى پدر حرف مرا در گوش گیر      

                              خیز و این قنداقه در آغوش گیر 

خیز و با تعجیل می دانم ببر          

                               بر سر نعش شهیدانم ببر 

تشنه‏ ام اما نه بر آب فرات        

                               آب مى‏ خواهم ولى آب حیات‏آب 

در دست کمان دشمن است     

                               تیر آن نامرد احیاء من است‏ 

آتش اقیانوس را آواز داد          

                                 آخرین ققنوس را پرواز داد

خون اصغر آسمان را سیر کرد 

                              خواب زینب را چه خوش تعبیر کرد

منبع: شب شعر عاشورا؛ به ص 17 و 18