جمــــعه ای دیگر گذشـت و باز هم مولا نیامد
باز هــــــم آن ســــــیّد و آن مقــتدای ما نیامد
چشـــــمهای پر گـــناه ما به در مـاندند و مولا
یک نگاه ســـــــــردِ معـــــــنا دار کرد امّـا نیامد
حُســـن یوسف را طلب با دِرهم معدود کردیم
چون دراهم بود معدود آن گل زهـرا نیامد
سیرت زیبای او عشق است ، ای عشاق عالم
چون طلـب کردیم صورت ، یار خوش سیما نیامد
بود چون باغ جـــــهان از خار و از خاشــاک لبریز
آن گل بی خــــــــار پروا کرد و در اینــــــجا نیامد
برده دل از مـــــا و ما را کرده او مجنون و شـیدا
آری آن صـــــیاد و دام و دانــه ی دلــــــها نیامد
کودکان گشـــــتند پیر و پیرها هم جان سپردند
جمعه پی در پی گذشــــت و باز هم مولا نیامد
شاعر : علی اسماعیلی
«ادب حضور» ما را به ظهور می رساند
هر کس می خواهد زمان ظهور را درک کند، باید «ادب حضور» داشته باشد.
امام زمان هنوز ظهور نفرموده اند، اما حضور دارند. پس من هر چقدر طالب ظهورم، باید همان قدر «ادب حضور» داشته باشم. رعایت ادب در محضر داشته باشم، یعنی کار زشت و کاری که دل آن حضرت را به درد بیاورد، انجام ندهم.
آن که را باشد تمنای ظهور پاس می دارد ادب را در حضور
استاد نیکنام www.montage.ir