زیارت امام حسین از راه دور کافی نیست

عاشورا

سلام به همه دوستان

سلام بر حسین سلام بر علی بن حسین سلام بر اولاد حسین سلام بر اصحاب حسین

سلام بر حماسه سازان عاشورا

بنابر حدیثی از معصومین که کلامشان همگی نور و هدایت برای همه است میفرمایند 

*هر کس به عمل قومی راضی باشد ، همچون کسی هست که در آن عمل با آن قوم شرکت داشته است*

جا دارد ما ارادتمندان آقا امام حسین (ع) نسبت به فعل مولا و شهدای کربلا معرفت بیشتری پیدا کنیم و از عمل آن بزرگواران راضی باشیم تا در فعل آنها شریک شویم

یک روش برای معرفت بیشتر به حماسه سازان عاشورا چشیدن کمی از بلاهایی است که آن بزرگواران در آن ایام چشیدند می باشد . دوستی را میشناشم که در روزتاسوعا و عاشورا به یاد لبان تشنه اهل بیت امام حسین آب نمیخورد. دوستی دیگر بنده را سفارش میکرد این چند روز هر وقت تشنه شدی بلافاصله آب نخور بلکه حدودا نیم ساعت صبر کن بعد آب بخور . میگویند رسول ترک وقتی با چند نفر از همراهانشان به سوریه برای زیارت خانم رقیه میروند قبل از زیارت همراهان خود را به اطراف شهر میبرد و میگوید کفش های خود را دربیاورید و پابرهنه به یاد اسرای کربلا توی این بیابان روی این خاک و تیغ و خاشاک بدوید...

کجاست منتقم خون حسین

شعر حافظ برای حضرت ابوالفضل - شاه شمشاد قدان

مرحوم کل احمد آقا ( کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی ) نقل می کردند که: « روزی جناب شیخ رجبعلی خیاط به من فرمودند: در عالم معنا، روح خواجه حافظ شیرازی را مشاهده کردم که بسیار منبسط بود. خواجه حافظ شیرازی رو به من کرده و گفت: من غزل شاه شمشاد قدان را، در وصف ماه منیر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام سرودم. و از این امر خیلی مسرور بود.»..

شاه شمشاد قدان ، خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان
مست بگذشت و نظر بر منِ درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان
تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود
بنده من شو و برخور ز همه سیم تنان
کمتر از ذره نئی، پست مشو، مهر بورز
تا بخلوتگه خورشید رسی چرخ زنان
بر جهان تکیه مکن ور قدحی مِی داری
شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان
پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
دامن دوست بدست آر و ز دشمن بگسل
مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان
با صبا در چمن لاله ، سحر می گفتم
که شهیدان که اند این همه خونین کفنان
گفت حافظ من و تو مَحرم این راز نه ایم
از می لعل حکایت کن و شیرین دهنان

مبارک باد بر مسلمین سالروز مباهله

دکتر اکبر بهداد با تخلص «طبیب»، شاعر دیگری است که درباره این مناسبت شگرف و تاریخی شعر دارد:

حق و باطل در مدینه روبروست

اهل حق را حق پرستی آبروست

حق پرستان همچو انگشتان دست

پرتو این حق پرستان هرچه هست

اهل بیت مصطفی دانی که پنچ

رحمت للعالمین مانند گنج

مصطفی ختم رسل در پیش بود

منزلت از هر پیامبر بیش بود

درگه حق او که برتر از همه

در بغل دارد حسین فاطمه

سبط اکبر در کنار مصطفاست

دست او در دست خیر انبیاست

او در ادامه با اشاره به تعبیر «انفسنا» در آیه شریفه اشاره شده برای حضرت امیرالمومنین (ع)، آن حضرت را «جان حضرت مصطفی» می خواند و می آورد:

بعد پیغمبر علی مرتضاست

جانشین و همچو جان مصطفاست

فاطمه خَیرُ نساء العالمین

فاطمه نور سماوات و زمین

مقتدای او پسر عمش علی ست

تا قیامت مرتضی بر حق ولی ست

آیت حق اهل بیت مصطفاست

مستجاب الدّعوه ی ارض و سماست.

او در پایان این شعر چنین سروده است:

هر که را حُبّ محمد در دل است

چلچراغ روشن هر محفل است

تا ابد بر جا بماند این سرود

بر محمّد گو و آل او درود

تا توانی گو«طبیبا» این درود

درگه حق این دعا مقبول بود

نگین سرخ

تا آسمان نماند، لب تشنه در دل شب 

تشت شفق به خون ِ خورشید شد لبالب 

ای کهکشان پرپر، افتاده بر شب خاک

از تو کویر ِ تاریک، شد کشتزار کوکب

بر دشمن این شفقّت، کی کرده است جز تو؟؛

بی قرص ِ ماه، می سوخت، بیخ و بن شب از تب

آیا خدای عشق و عقلی؟ که روی نعشت

این نعره زد که: یاهو!، آن ناله زد که: یارب!

بیت الغزل تو؛ از تو، دیوان آفرینش

- شیرازه اش مقاوم، اندازه اش مرتّب

حرّیت از تو تفسیر گردید و وقت ِ تحریر

شد خاک و خنجر و خون؛ کاغذ، قلم، مرکّب 

نام و نشان و قدر و قیمت به دین تو دادی

ای تو نگین ِ سرخ ِ انگشتریّ ِ مذهب 

بی تو چه بود آیین؟؛ آیینه ای غبارین

در موزه ی مذاهب، یا بر مزار ِ مکتب

قدر حسین و عبّاس، ای دل بپرس و بشناس

از دانه های الماس؛ - از اشک های زینب -

جز در ثنای خورشید، ما را زبان نچرخید

امّا ادا نگردید، یک ذرّه حقّ ِ مطلب  

خلیل ذکاوت

.

محبت امام حسین (ع)

محبت امام حسین (ع) باعث وسعت رزق می‌شود. مردم ایران نیز به واسطه محبتی که نسبت به سالار شهیدان دارند، در وسعت و نعمت به سر می‌برند. همچنین دست ولایت، به انسان نمک می‌دهد، لذا دوستان اهل بیت (ع) همه شیرین و دوست‌داشتنی هستند؛ و از طرفی کشور ایران نیز متعلق به امام حسین (ع) است. به خاطر همین موضوع، ایران نمک خاصی دارد، که در هیچ کجای عالم، این شیرینی و ملاحت به چشم نمی‌‌خورد.

حضرت سید‌الشهدا (ع) مظهر احسان خداوند است؛ و مردم توسط امام حسین (ع) و کشتی نجات او، به مقام قرب الهی خواهند رسید. اگر خلایق به خودشان واگذار شوند، هیچگاه دستشان به توحید نمی‌رسد. ولی محبت و خدمت به حضرت سیدالشهدا (ع) است که جبران کمبودهای ما را می‌کند.

گزیده ای از کتاب "رند عالم سوز" سرگذشت مرحوم کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی ملقب به «کل احمد آقا» از پیرغلامان حسینی و از سالکان طریق الهی

محبت امام حسین (ع)

کسی که می‌خواهد توحیدی باشد، ابتدا باید حسینی شود. چون اصل توحید، در باطن محبت امام حسین (ع) پیدا خواهد شد.

سعی کنید تا پایتان را از کشتی حضرت سیدالشهدا (ع) بیرون نگذارید؛ و دائماً به امری از امور دستگاه امام حسین (ع) مشغول باشید. آشپزی، چای دادن، سینه‌زدن، کفش جفت کردن و ... تا به واسطه‌ آن، از همه شیعیان دستگیری شود. والا حساب و کتاب آن طرف، دقیق‌تر از این حرفاست.

تمام این عزاداری‌ها، مجالس و روضه‌ها برای این است که فاسق و فاجر و مؤمن، همگی بر سر سفره‌ احسان سیدالشهدا (ع) نورانی شده و مورد مرحمت حضرت باری تعالی قرار گیرند.

احیای مجالس اهل بیت (ع) و یاد آنها، علاوه بر اینکه ذائقه‌ مؤمنین را شیرین می‌کند، عبادت نیز به شمار آمده و عاقبت به محفل انس و الفت بین مومنین نیز تبدیل می‌شود. خود من، هر چه را که در این عالم دیده‌ام، یک گره کوری دارد که بازشدنی نیست، غیر از روضه امام حسین (ع).

گزیده ای از کتاب "رند عالم سوز" سرگذشت مرحوم کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی ملقب به «کل احمد آقا» از پیرغلامان حسینی و از سالکان طریق الهی

قرآن خواندن سر امام حسین علیه السلام

قرآن خواندن سر مقدس امام حسین (علیه السلام) از معجزات روشن آن حضرت به شمار می رود. در آخرین لحظات که سپاه دشمن بر امام حسین یورش بردند توسط سنان ابن انس سر امام از تن ایشان جدا شد و سر حضرت توسط خولی به نزد ابن زیاد در کوفه برده شد. 

بعد از چند روزی که سرهای شهدای کربلا به همراه کاروان اسرا در کوفه بود عبید الله دستور داد که اسرا و سرهای شهدا را به همراهی 500 نفر نیرو به شام به نزد یزید ابن معاویه بفرستند.؛ در حالیکه سرهای شهدا در میان تمام کوچه ها و قبیله های کوفه بگردانند.

زید ابن ارقم روایت کرده است که من در آن روزی که سرهای شهدای کربلا را در میان کوچه ها بر روی نیزه ها حمل می کردند، در میان غرفه ای نشسته بودم که سر بریده امام حسین علیه السلام را که بر فراز یک نیزه جا داشت از برابرم گذشت و در آن هنگام شنیدم که سر حسین بن علی علیه السلام آیه ای از سوره ی کهف را تلاوت می کرد: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً (کهف، آیه 9) : آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟!