تفکر در مخلوقات خداوند
🌿توصیه ای از استاد شجاعی🌿
زیاد در مورد افرینش آسمان و زمین و نعمت های خدا فکر کنید که سبب می شود به سرعت پیشرفت کنید و لطیف شوید🥀
@jalasate_ostad
🌿توصیه ای از استاد شجاعی🌿
زیاد در مورد افرینش آسمان و زمین و نعمت های خدا فکر کنید که سبب می شود به سرعت پیشرفت کنید و لطیف شوید🥀
@jalasate_ostad
اباصلت هروی میگوید: مأمون از امام رضا علیه السلام دربارهی این آیه سؤال کرد: و هو الذی خلق السموات و الارض فی ستۀ ایام اوست خدایی که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید در حالی که » ( هود: ۷ ) « و کان عرشه علی الماء لیبلوکم ایکم احسن عملا عرش او بر روی آب بود. تا شما را بیازماید که کدام یک از شما اعمالتان بهتر است. امام رضا علیه السلام فرمود: خداوند تبارک و تعالی عرش، آب و ملایکه را قبل از خلقت آسمانها و زمین آفرید، و ملائکه با توجه نمودن به خود و عرش و آب، بر وجود خداوند استدلال میکردند. سپس خداوند عرش خود را بر روی آب قرار داد تا بدین وسیله قدرت خود را به ملائکه بفهماند، که خداوند بر هر کاری تواناست، سپس با قدرت و توانایی خویش عرش را بلند کرده و بر فراز آسمانهای هفتگانه قرا داد. آنگاه در حالی که بر عرش خود تسلط و استیلاء داشت، آسمانها و زمین را در شش روز آفرید، هر چند توانایی داشت که در یک چشم به هم زدن این کار را انجام دهد لکن آنها را در شش روز آفرید تا با این کار آنچه را که از آسمانها و زمین میآفرید کمکم و یکی یکی به ملائکه نشان دهد، تا بوجود آمدن و هر یک در هر مرتبهای، برای ملائکه دلیلی باشد بر خدا. و [صفحه ۷۲ ] خداوند عرش را به خاطر نیاز، نیافریده است، زیرا او از عرش و تمام مخلوقاتش بینیاز است. در مورد ذات اقدس او نمیتوان گفت که بر روی عرش نشسته است، زیرا او جسم نیست. خداوند بسیار بسیار برتر و والاتر از صفات مخلوقین است. اما دربارهی این قسمت از آیه که منظور این است، خدا آنها را «. تا شما را بیازماید و ببیند عمل کدام یک از شما بهتر است » « لیبلوکم ایکم احسن عملا » : میفرماید آفرید تا به اطاعت و عبادت و تکالیف خود آنها را بیازماید، اما نه به عنوان امتحان و آزمایش، زیرا او همیشه همه چیز را میدانسته و لو شاء ربک لامن من فی الارض کلهم جمیعا افانت تکره الناس حتی یکونوا » ؟ است. سپس مأمون گفت: معنی این آیه چیست ۱۰۰ ) اگر پروردگار میخواست تمام کسانی که بر روی زمین زندگی – یونس: ۹۹ ) « مؤمنین – و ما کان لنفس ان تؤمن الا باذن الله میکنند و همگی ایمان میآوردند آیا تو میخواهی مردم را مجبور کنی تا مؤمن شوند؟ در حالی که هیچ کس ایمان نمیآورد
مگر با اذن و اجازه خدا. امام رضا علیه السلام فرمود: مسلمانان به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله عرض کردند یا رسول الله! اگر آن کسانی را که بر آنها قدرت داشتی، مجبور میکردی که مسلمان شوند، تعداد ما زیاد میشد، و در مقابل دشمنان نیرومند میشدیم.
حضرت رسول در جواب آنها فرمودند.: نمیخواهم با بدعتی [صفحه ۷۳ ] که خداوند در مورد آن دستوری به من نداده است، خداوند را ملاقات کنم، و کسی نیستم که بخواهم در کاری که به من مربوط نیست، دخالت کنم. سپس خداوند آیه فوق را نازل فرمود و معنی آیه این است که: اگر خدا میخواست همه را مجبور میکرد، در دنیا ایمان آورند، همانطور که در موقع دیدن سختیها در آخرت اظهار ایمان میکنند. اگر این کار را با آنها انجام میدادم دیگر مستحق مدح و ثواب از جانب من نبودند لکن من میخواهم مردم از روی اختیار و بدون اجبار و ایمان بیاورند، تا مستحق احترام و اکرام و نزدیکی به من و جاودانگی در بهشت و اما «؟ آیا تو میخواهی مردم را مجبور کنی که ایمان آورند » « افانت تکره الناس حتی یکونوا مؤمنین » : برین باشند. خدا میفرماید کسی نمیتواند ایمان آورد مگر با اذن و اجازه و خواست » . این قسمت از آیه که میفرماید: و ما کان لنفس ان تؤمن الا باذن الله به این معنی نیست که انسانها از ایمان آوردن محروم هستند، بلکه به این معنی است که بدون خواست خدا نمیتوانند ایمان « خدا آورند، و اذن و خواست خدا، عبارت است که از امر و فرمان او به ایمان آوردن مردم در دنیا است که محل تکلیف و تعبد است، و الذین » : مجبور نمودن مردم به ایمان در موقعی است که تکلیف از آنها برداشته شود. مأمون گفت: معنی این آیه را توضیح دهید
کسانی که چشمهایشان از یاد من در پرده » ( صفحه ۷۴ ] (کهف: ۱۰۱ ] « کانت اعینهم فی غطاء عن ذکری و کانوا لا یستطیعون سمعا امام رضا علیه السلام پرده و غطاء چشم، از یاد و توجه قلبی ممانعت نمیکند، و یاد و «. و پوشش بود و توانایی شنیدن هم نداشتند توجه با چشم دیده نمیشود ولیکن خداوند کسانی را که ولایت علی بن ابیطالب علیه السلام را قبول ندارند، به افراد نابینا شبیه نموده است، زیرا توصیه و سفارش پیامبر صلی الله علیه و آله بر آنها سنگین و دشوار میآمد و نمیتوانستند به آن سخنان گوش فرا [ دهند [ ۶۳ ]. [صفحه ۷۵
برگرفته از کتاب امام رضا علیه السلام و قرآن نوشته: غلامرضا اکبری زیبدی