الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلاً (کهف _ ۴۶ )
مال و فرزندان، زینت زندگى دنیایند و کارهاى ماندگار شایسته، نزد پروردگارت پاداشى بهتر دارند و امید داشتن به آنها نیکوتر است.
در روایات، براى «الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ» نمونه هایى همچون، نمازهاى پنجگانه، (تفسیر برهان) ذکر خدا (بحار، ج ۷۴، ص ۱۰۸) و محبّت اهل بیت (علیهم السلام) بیان شده است، (تفسیرنور الثقلین) ولى اینها مصادیقى است که مفاهیم قرآن را مخصوص به خود نمى سازد.
همه ی نعمتهاى مادّى، زینت دنیا هستند، ولى مال و فرزند جلوه ى بیشترى دارد و به همین دلیل نام این دو از میان نعمت هاى بى شمار الهى مطرح شده است. و چون غالباً پسران نیروى فعّال اقتصادى هستند،( نه دختران)، لذا در کنار «مال»، «بنون» آمده است، نه «بنات». «الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا»
با تاملی در آیات می توان دریافت که :
۱- جلوه ى مال و فرزند تنها در دنیاست، در آخرت، ثروت و فرزند، سودى نمى بخشد. «زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا»
۲-آنان که امکانات مادى دارند مغرور نشوند. آنان هم که ندارند، مأیوس نباشند. «الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ ... وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ»
۳- مال و فرزند، ماندگار نیست، به چیزى بیندیشیم و دل ببندیم که باقى است. «الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ»
۴- در پیشگاه خداوند، هیچ عمل صالحى محو نمى شود و پاداشها تضمین شده است. «وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً»
۵ - ارزش کارهاى نیک را همه نمى دانند. بیشتر مردم خیر و ارزش را در کامیابى هاى مادّى مى پندارند. «خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ»
۶- پاداش و کیفر، لازمه ى تربیت و از شئون ربوبیّت است. «عِنْدَ رَبِّکَ»
۷- تنها به پاداش فکر نکنیم، به آینده ى پایدار هم بیندیشیم. «خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلًا»
۸- در ارشاد و تربیت، از آرزوها و امیدهاى مردم استفاده کنیم. «خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلًا»
