شعر منتشر نشده‌‌ای که توسط استاد مهدی آذر یزدی برای شهدای گمنام دفاع مقدس در زمستان ۱۳۷۴ سروده شده است

مرد آزاده را بسی سهل است / کز همه چیز بگذرد جز نام

از سر جاه و مال برخیزد / جان دهد نیز در ره اسلام

جان عزیز است و دین عزیزتر است / وانچه از جان گذشته جانان است

آن که آگاه از شهادت خویش / جان فدا می‌کند، شهید آن است

از شهیدان کریمتر کس نیست / در نظرگاه خلق و خالق نیز

بعد از آن هر که نیز در راه است / تا کند جان فدا هموست عزیز

آدمی لیک خوشدل از نام است / بی نشان جان سپردن آسان نیست

وانکه در بند نام نیز نبود / در دلش جز صفای ایمان نیست

گرچه فرجام کار یکسان است / دل مردم به یادگار خوش است

ماندن نام شخص آخر نیز / بر سر لوحه مزار خوش است

ای بسا کار باقیات‌الخیر / در جهان هست بهر ماندن یاد

معبد و مرقد و کتاب و کلام / اثری از حضور بی فریاد

هر کسی نام خویش دارد دوست / نام هر کس نشان بودن اوست

نام نیک است آنچه می‌ماند / یاد نیکو قرین نام نکوست

یاد نام‌آوران به نام کنند / نام اگر نیست، یاد چون باشد

دل ز گمنامی شهید سعید / گرچه سنگ است غرق خون باشد

آن که بی‌نام می‌کند ایثار / هست نزدیکتر ز قرب اله

ای خوشا در گذشتن از همه چیز / بی‌نشان خالصا لوجه‌الله

وقت ایثار جان به گمنامی / هست یکسر نشان حق جویان

رهروان طریقه اخلاص / وحده‌لا‌شریک‌له گویان