سفرنامه اربعین
مهران به تهران:
همه اتوبوسها به غیر از اتوبوس ما در پارکینگ حضور داشتند و منتظر مسافران بودند. به خانمم گفتم که دو نفری سوار اتوبوس قم شویم، زیارت حضرت معصومه (س) و دیدن خواهرش هم برویم ( باجناق عزیزم قم منزل دارند و هر بار که به زیارت حضرت معصومه میرویم به منزل ایشان هم میرویم) اما موافقت نکرد. حدود نیم ساعتی در مهران، پارکینگ اتوبوس ها ایستادیم تا اینکه اتوبوس ما هم آمد. سریع همه سوار شدند . دقایقی بعد اتوبوس به راه افتاد. شب بود و همه خسته راه ، خیلی سریع کلیه مسافرها غیر از راننده و کمک راننده به خواب رفتند. موقع نماز صبح اتوبوس نزدیک مسجدی در شهر بروجرد توقف کرد . مسافران بعد از اقامه نماز صبح از همدیگر میپرسیدند که چرا ما الان بروجرد هستیم؟ مگر جاده به سمت تهران از همدان رد نمیشود ؟ از راننده سوال که کردیم جواب داد که مقصد اتوبوس قم است برای همین از این جاده آمدیم. مسافرها همه عصبانی .... یعنی چی که اتوبوس قم میرود ما همه مسافر تهران هستیم . راننده هم گفت : من راننده هستم و صاحب ماشین کس دیگری است شما باید با آن شخص صحبت کنید و من فقط راننده ام. بعد از مشاجرات فراوان معلوم شد شخصی که اتوبوس را از صاحب اتوبوس دربستی گرفته و آن شخص هم به راننده اش گفته که دربستی برای قم است . آخرش هم نفهمیدیم کی به کی تهران و یا قم گفته است . خلاصه اینکه اتوبوس با یک مکافات عجیبی و یک معطلی زیادی و حدود 80 کیلومتر اضافه مسیر ساعت 2 ظهر به تهران رسید . اتوبوس دیگر ما 10 صبح یعنی 4 ساعت زودتر از ما رسیده بود. تو کش و قوس و مشاجره قم یا تهران رفتن اتوبوس من به هر کدام راضی بودم ، اگر قم هم میرفتیم یک زیارت هم نصیبمان می شد. به یاد حدیث معروف امام صادق که میفرمایند:
خداوند حرمی دارد که مکه است و حضرت رسول حرمی دارد که مدینه است و امیرالمؤمنین حرمی دارد که کوفه است و ما (اهل بیت) حرمی داریم که قم می باشد. و همانا در قم بانوئی از فرزندانم دفن می شود که نامش فاطمه است؛ هرکه او را زیارت کند، بهشت برایش واجب گردد.
خلاصه ظهر رسیدیم تهران. هنوز سفر تمام نشده دلتنگ زیارت بعدی هستیم . خدا قسمت همه دوستان کند ان شاءالله
