فاطمه (س) بهانه خلقت

دیشب حسن(ع)اشـــــــک برادر پاک می کرد    

حــــــــیدر از این ماتم گریبان چاک می کرد   

 دیشب حسین(ع)نازنین با چشم گــــــریان    

ازخوردن آب و غــــــــــــذا امساک می کرد

 اسطـــــــــوره ی صبر و سکوت و پایمردی

جسم نحـــــــیف همسرش را خاک می کرد

مـُهر کــــــــــــــبودی بر رخ ماهش نمایان

این شکوه را با خالق افــــــــــلاک می کرد

اشک ملایک ریخـــــــــــــــت از بام مدینه

خاک بقیع و کـــــــــوچه را نمناک می کرد

بانگ عزا در عرش می پیچــــــــید ، گویا

این داغ را هر ذره ای ادراک می کــــــرد   

دستان هستی بخش فخـــــــــــر عالم خاک    

یا رب مگر خـــلق جهان را خاک می کرد

سفرنامه اربعین

مسیر نجف به کربلا:

عصر بود نزدیکی های کربلا بودیم. کربلا را شهر بلا هم گفته اند . مبادا یک وقت کربلا بودی بلایی دیدی از دست خدا یا امام حسین رنجیده شوی . بلا به معنی امتحان توست و رحمتی از جانب خداوند . غیر از الحمدلله و شکر خدا چیزی بر زبان نیاور.

پیاده میرفتیم که دسته عزاداری کوچک و با صفایی از کنارمان رد می شد. روحانی جوان دسته عزاداری با عمامه مشکی و پای برهنه چهارچرخ کوچک سیستم صوتی  و با ارتفاع حدود 2 متر که طبقه بندی داشت را جلوی خود هل میداد و بر سر خود میزد و  دیگران هم بر سر خود میزدند و عزاداری میکردند و طی مسیر میکردند. سرعت حرکت دسته از ما بیشتر بود و خیلی سبک میرفتند انگار رو زمین راه نمیرفتند بلکه دسته ای بودند که تو آسمان طی مسیر میکردند . ما که با دیدن این گروه سریع دلمان رفت نیم ساعتی تا نزدیکی حرم حضرت ابالفضل (ع) همراه دسته بودیم.

داشت غروب میشد، کم کم وقت نماز میشد ما و خانواده برادرم که همسفر بودیم قبل از رسیدن به حرمین شریف تصمیم گرفتیم موکبی جهت استراحت شب و گذاردن ساک و کوله هایمان پیدا کنیم تا سبکبار برای اقامه نماز بین الحرمین باشیم. دو سه موکب تو خیابان شارع العباس رفتیم گفتند جا نداریم. خلاصه به برادرم گفتم با همین وسایل میریم بین الحرمین نماز میخوانیم ، خود حضرت جایی برای استراحت برای ما جور میکند. با وسایل به سمت حرم آقا ابالفضل (ع) حرکت کردیم. 

از این جهت که بزرگان گفته اند : حضرت ابالفضل، باب الحسین است . ما تصمیم گرفتیم ابتدا به زیارت ایشان برویم.

پس از سه یا چهار نوبت بازرسی کوله پشتی هامون، ساعت 6 عصر روز پنج شنبه خودمان را روبروی گنبد و بارگاه آقا ابالفضل سلام الله علیه یافتیم. عرض سلام کردیم  بین الحرمین رفتیم نماز خواندم . تو فکر موکب برای استراحت شب بودم . از کنار دستی خودم پرسیدم موکب خوب و نزدیک سراغ داری؟ کاشانی (اهل شهر زیبای کاشان) بود. سریع کارت موکب کاشانی ها تو خیابان روضتین که آدرس و کروکی دقیق روی کارت چاپ شده بود را به من داد و گفت ما دیشب رسیدیم ، موکب خوبی است و جا هم زیاد دارد. 

از طرفی هم ، خانمی کربلایی (اهل شهر کربلا) آمده بود دنبال زایر که برای استراحت به منزلش که نزدیک حرم بود، ببرد.  خانمم میگفت چند تا عکس از خانه اش هم گرفته بود و به زایران نشان میداد و میگفت خانه اش مرتب و تمیز است . خواهش میکرد برای استراحت به منزل ایشان برویم.  خلاصه بعد از نماز و مشورت تصمیم گرفتیم به موکب کاشانی ها برویم...

سفرنامه اربعین

حرم امیرالمومنین:

هنگام ظهر به همراه خانواده و برادر بزرگترم به سمت حرم جهت زیارت مولا و اقامه نماز جماعت ظهر به راه افتادیم . پس از عبور از خیابان ها و ایستگاه تفتیش (بازرسی ) و بازار ( یار همیشگی و همراه و کناری اکثر حرم ها) به ورودی صحن مولا رسیدیم. پس از قرائت اذن دخول ، تحویل موبایل به امانت داری و گذاردن کفش ها در جا کفشی وارد حرم شدیم . پس از عرض سلام و ادب به ساحت مولا به حیاط جهت اقامه نماز رفتیم . به سختی جایی برای نشستن و اقامه نماز یافتیم . تا شروع نماز حدود نیم ساعت مانده بود از فرصت استفاده کرده رو به حرم امیرالمومنین شروع به خواندن زیارتنامه کردیم . در آخر زیارتنامه، دو پیامبری که کنار بدن مطهر امیرالمومنین دفن هستند هم زیارت کردیم .

نماز جماعت اقامه شد . پس از نماز از حرم خارج شدیم . همان ابتدای بازار از زوار جهت صرف نهار دعوت میشد . لحظاتی صف وایسادیم تا غذای نذری مرسوم عراق (پلو به همراه خورشتی که مانند خوراک لوبیا چیتی خودمان است .- آخرش اسم این غذا را نفهمیدیم ) نصیبمان شد . پس از صرف نهار به سمت موکب جهت صرف چای راه افتادیم. ساعاتی بعد جهت اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء و زیارت مجدد مولا به حرم مشرف شدیم. 

آمده‌ام، آمدم ای شاه پناهم بده  خط امانی ز گناهم بده
ای حرمت ملجا درماندگان  دور مران از در و راهم بده 
لایق وصل تو که من نیستم  اذن به یک لحظه نگاهم بده 

به ذرّه گر نظر لطف بوتراب کند *** به آسمان رود و کار آفتاب کند --{ لینک داستان}

سفرنامه اربعین

مسیر مرز مهران به نجف اشرف:

صبح حدود ساعت 2 صبح وارد خاک عراق شدیم . اولین خوشامدگویی ها را اپراتورهای تلفن همراه با چندین پیام به زبان فارسی، عربی و انگلیسی به ما گفتند. سوار اتوبوس عراقی جهت عزیمت به نجف اشرف شدیم . همان ابتدای راه به خاطر خستگی سفر تمام مسافران به غیر از راننده اتوبوس به خواب رفتند . اتوبوس جهت اقامه نماز صبح جلوی مسجدی توقف کرد. پس از اقامه نماز صبح به جماعت ( توفیق نماز صبح جماعت کمتر نصیب مسلمین میشود .ما به برکت این سفر چند بار نماز صبح جماعت اقامه کردیم) به راه افتاد . جاده ها اکثرا نامناسب و بدون علائم راهنمایی رانندگی و حتی مسافت مانده تا شهر بعدی و ... بود. حدود 9 صبح وارد شهر نجف شدیم . روحانی کاروان  ذکری از فضایل و زیارت حضرت علی (ع) و عظمت مسجد کوفه و مسجد سهله کرد و  از همه التماس دعا نمود .

چون اکثر مسافران خانوادگی آمده بودند و هر خانواده بالطبع مسیر راهپیمایی نجف به کربلا طی میکرد، مسافران پس از پیاده شدن از اتوبوس از همدیگر التماس دعا کردند و گروه گروه به سمت حرم امیرالمومنین طی مسیر کردند. از کنار وادی السلام گذشتیم ، قبل از رسیدن به حرم مولا سمت چپمان موکب بزرگی خودش را به ما نشان داد ، با ارائه پاسپورت پذیرش شدیم تا وسایل مان را در موکب گذاشته قدری استراحت کرده چای (دمنوش- شربت ) نوش کرده راهی حرم مولا شویم. 

خداوند حرمی دارد که ...

امام صادق (ع) فرمود: «خداوند حرمی دارد که مکه است. پیامبر (ص) نیز حرمی دارد که مدینه است. کوفه نیز حرم امیرمومنان (ع) است. برای ما خاندان نیز حرمی است که در قم است. و به همین زودی بانویی از فرزندان من به نام فاطمه در آنجا دفن خواهد شد، کسی که او را زیارت کند بهشت بر او واجب خواهد شد.»

 راوی میافزاید: امام این سخن را وقتی فرمود که هنوز امام کاظم (ع) متولد نشده بود. 
برگرفته از کتاب زندگانی امام کاظم علیه السلام نوشته: علی رفیعی